W naszym pszczelarstwie stosowane są różnego typu
podkarmiaczki, w zależności od typu ula i doświadczenia
pszczelarza.
Do typowych podkarmiaczek zaliczamy:
I. Podkarmiaczki ramkowe stosowane
są jeszcze dość powszechnie, a wynika to bardziej
z tradycji niż z ich praktycznej przydatności. Budowa
tej podkarmiaczki jest dość prosta i możemy ją zbudować
we własnym zakresie, jeżeli posiadamy nieco zdolności
manualnych.
|
|
Jest to ramka wykonana z listewek ~ 10 mm
szerokości 35 mm, obita sklejką wodoodporną lub twardą płytą
pilśniową ~ 3 mm. W górnej beleczce, w części odejmowanej
wycięty jest otwór przez, który wlewamy syrop. Wnętrze podkarmiaczki
podzielone jest na dwie części: część podstawowa z pływakiem,
z której pszczoły pobierają syrop, a pływak chroni je przed
topieniem się w syropie.
Druga część, to komora wlewowa oddzielona
przegrodą od komory pływakowej. Przegroda ta umieszczona
jest o 3 mm powyżej dna, co umożliwia przepływ syropu z
komory wlewowej do komory pływakowej. Komora wlewowa zabezpiecza
pszczoły przed oblewaniem syropem w czasie napełniania podkarmiaczki.
Pojemność podkarmiaczki ramkowej, zależna jest od jej wymiarów,
a te zależne są od typu ula. Średnio podkarmiaczki te mają
pojemność od 2-ch do 2,5 litra syropu.
II. Podkarmiaczki słoikowe typu "ŻK".
Podkarmiaczki słoikowe, mogą być jedno i dwu słoikowe, które
umieszczamy w miejsce wyjętej beleczki międzyramkowej. W
zależności od potrzeb możemy wkładać nawet trzy podkarmiaczki,
które osłania półkorpus, w którym mieszczą się słoiki 1/2
litra. Jeżeli dysponujemy wolnym korpusem gniazdowym, wówczas
możemy zakładać słoiki 1 litrowe, a nawet 3-ch litrowe,
np. do jesiennego uzupełniania pokarmu na zimę. Praktyczność
tej podkarmiaczki polega również na tym, że jest to tzw.
system podkarmiania wymuszonego, ustawiony słoik z syropem
nad gniazdem, dość długo utrzymuje ciepłotę syropu. Słoik
z syropem ustawiamy na siatce podkarmiaczki, przez którą
pszczoły pobierają pokarm sączący się przez 20 ot- worków
wykonanych w nakrętce słoika. Słoiki napełniamy ciepłym
syropem i poddajemy je rodzinom wieczorem, by nie wywołać
rabunków w pasiece. Na stronie 59 przedstawiono podkarmiaczki,
w poz. 1 podkarmiaczkę ramkową i w poz. 2 podkarmiaczkę
słoikową pojedynczą. Podkarmiaczka słoikowa może być stosowana
do każdego typu ula, gdyż jej regulacja polega na długości
wąsów wchodzących w uliczkę międzyramkową.
III. Podkarmiaczka korpusowa, umieszczana
jest w półkorpusie nad gniazdem rodziny pszczelej. Podkarmiaczka
ta stanowi jednocześnie powałkę nad gniazdem. Podkarmiaczka
korpusowa składa się z komory pokarmowej, w której mieści
się od 6 do 8 litrów syropu, z komory pływakowej skąd pszczoły
pobierają pokarm i z komory wejściowej z gniazda do komory
pływakowej. Komora wejściowa i pływakowa jest przeszklona
płytką pleksi, co pozwala kontrolować jak pszczoły pobierają
pokarm, czy nie zabrakło pokarmu i czy pływak funkcjonuje
prawidłowo, by pszczoły się nie topiły.
IV. Podkarmiaczka butelkowa typu "ŻK"
Podkarmiaczka butelkowa-wlotkowa, służy do podkarmiania
rodzin pszczelich małymi dawkami, w okresie przerw pożytkowych,
kiedy rodziny zajmują wszystkie korpusy. Bardzo przydatna
jest do poddawania pokarmu w starych typach uli. Ponadto
podkarmiaczki wlotowe z butelką plastikową, są niezmiernie
praktyczne do poddawania rodzinom pszczelim wody w okresie
ich intensywnego rozwoju. Korzyść z jej stosowania to: kontrola
nad jakością pobieranej wody przez pszczoły, poddawana woda
jest systematycznie podgrzewana przez promienie słoneczne,
eliminowanie straty czasu na przynoszenie wody z odległych
poideł lub różnego rodzaju cieków, rodziny pszczele mogą
pobierać wodę bez względu na warunki atmosferyczne. Prosta
budowa i łatwa obsługa przy podkarmianiu, stanowi zachętę
do jej stosowania. Do wyrobu tego typu podkarmiaczek, przygotowujemy
drewniane klocki o wymiarach 50 x 50 mm L - 130 mm. W kształcie
tym wiercimy otwór s 29 mm lub 30 mm, w zależności jakimi
butelkami dysponujemy, i jak gruba jest ich szyjka, która
wchodzi do podkarmiaczki. Otwór wiercimy na głębokość 38
mm w odległości 20 mm od końca klocka. Drugi otwór a 26
mm wiercimy pionowo na głębokości 110 mm, przestawiony tak
aby ścianka od strony dna podkarmiaczki wynosiła 2 mm. Długość
klocka dzielimy na połowę i przecinamy go na głębokość 42
mm, następnie przecinamy go pionowo pozostawiając 8 mm od
strony dna podkarmiaczki tnąc do cięcia poziomego i uzyskujemy
element w rodzaju fajki. Całość czyścimy papierem ściernym
i nasycamy pokostem lub lakierem wodoodpornym.
|