Katalogi branżowe
• Producenci sprzętu
• Producenci miodu
• Producenci węzy
• Gospodarstwa
  pasieczne
• Apiterapia
• Preparaty dla pszczół
• Sklepy pszczelarskie
• Hodowle pszczół
• Rośliny pszczelarskie
• Apiturystyka

Rejestracja GRATIS
ule drewniane producent
Giełda ofert B2B
Dodaj:
• ofertę bezpłatną
• ofertę płatną

Przeglądaj oferty:
• oferty z Polski
• z krajów byłego ZSRR
• z pozostałych krajów

Organizacje
i Instytucje
• Związki pszczelarzy
• Koła pszczelarzy
• Placówki naukowe
• Muzea
• Wydawnictwa

Księga gości

zobacz księgę gości
dopisz się

Inne strony w sieci

Pasieka

Teren na którym ustawia się ule z pszczołami (tzw. pnie) nazywamy pasieczyskiem. Wymaga on ogrodzenia. Ogrodzenia stałe, nie wymagają żywopłotu, natomiast ogrodzenia siatkowe spełniają swoje zadanie razem z posadzonym obok żywopłotem. Na żywopłot preferowana jest śnieguliczka dająca znaczny pożytek pszczołom. Minimalna powierzchnia pasieczyska to około 20 arów, pozwalająca na ustawienie uli z pszczołami w odpowiedniej odległości (10 m) od sąsiadów czy też drogi ogólnodostępnej. W przypadku nie zachowania tej odległości konieczne jest spełnienie specjalnych wymagań w zakresie ogrodzenia (szczelne i wysokie na 3 m).
Pasieczysko powinno znajdować się w pobliżu zabudowań, co ułatwia nadzór nad pasieką. W pobliżu pasieczyska powinna się znajdować dostateczna ilość drzew, roślin miododajnych (wierzby).
Nie stawiać ula:
- frontem wylotowym w bezpośredniej bliskości wody stojącej lub płynącej, w której to obciążone i powracające pszczoły mogą się utopić,
- na przeciągu, gdzie chłodne powietrze wdziera się do ula przez otwory wlotowe,
- w kotlinie (niecce), gdzie ciężkie i chłodne powietrze, szczególnie podczas bezwietrznej pogody stoi bez ruchu,
- naprzeciwko budynków ustawionych w podkowę, której część otwarta skierowana jest na południe, gdyż wtedy wiatr zachodni łapie się na jej wschodnim ramieniu i wdziera się do całego kwadratu, powodując, że rój pszczół nie ma spokoju ani w zimie, ani w lecie,
- tak, aby światło z okien lub latarni ulicznych padało na otwory wylotowe, wabiąc wieczorem pszczoły, co często powoduje ich śmierć,
- na miejscu, gdzie mogą występować wstrząsy powstałe, np. na skutek rąbania drzew.
Lepsze od południowego kierunku ustawienia jest lekkie odchylenie frontu ula na południowy wschód. Takie ustawienie, daje na wylot poranne słońce i zapobiega
przemieszczaniu się zachodniego wiatru wzdłuż otworów wylotowych i odciąganiu z nich ciepła. Dobre jest lekkie obniżenie terenu przed frontem wlotowym ula, tak żeby woda chłodne powietrze łatwiej spływały.

 

Nie wskazana jest lokalizacja pasieki np. w centrum ruchliwego miasta z powodu zbyt dużej odległości dzielącej pszczoły od pożytków. Nie wskazane są również okolice rozwiniętych ośrodków przemysłowych lub hałaśliwych zadymionych fabryk. Hałasy, wstrząsy, wyziewy i obce zapachy drażnią pszczoły, utrudniają im pracę i mogą powodować zatrucia. Ponadto należy unikać pasiek przy dużych zbiornikach wodnych (szeroka rzeka, jeziora) gdyż w czasie przelotów nad nimi zwłaszcza w czasie wiatru czy nagiego deszczu będą się topiły. Nie wskazane jest zakładanie pasiek w pobliżu wytwórni słodyczy, gdyż mogą być problemy z nadlatywaniem pszczół i żądleniem załogi. Podobnie w pobliżu pastwisk dla krów, hodowli koni, które mogą być atakowane przez pszczoły.
Nie należy ustawiać pni pszczół w odległości mniejszej niż 10 m od drogi publicznej, obcego domu mieszkalnego, stajni, ogrodu. Można zmniejszyć tą odległość pod warunkiem ustawienia przed granicą tego terenu ogrodzenia naturalnego np. krzewy lub sztucznego o wysokości 3 m. Odległość, od arterii komunikacyjnej powinna wynosić nie mniej niż 50 m. W pobliżu pasieczyska powinna się znajdować dostateczna ilość drzew i roślin miododajnych, np. wierzby. Żywopłot ochrania pasiekę od wiatru i zadymek śnieżnych, a także może dostarczyć pszczołom dużych ilości pyłku i nektaru. Wybierając teren należy pamiętać, że na 1km2 nie powinno znajdować się więcej niż 7-8 rodzin pszczelich. Powinien to być teren na którym występuje dużo pożytków. Dobrym terenem pożytkowym są lasy liściaste o gęstym podszyciu runa leśnego oraz rośliny takie jak akacje, gryka czy rzepak. Ponieważ lot pszczół po nektar bywa opłacalny wtedy, gdy nie jest dłuższy niż 2 km, a gdy warunki pogodowe bywają gorsze tylko do 1.5 km, pasieka nie powinna być zakładana dalej niż te odległości. Dalszy lot pszczół będzie nieopłacalny, ponadto pszczoły mogą ginąć. Ze względu na pożytki i lokalizację pasiek, rozróżniamy gospodarkę stacjonarną- odległość sąsiednich pasiek liczących 40-50 pni powinna wynosić 4-5 km, oraz gospodarkę wędrowną.
Najważniejszymi dla gospodarki pasiecznej cechami pożytków są:
- czas występowania pożytku, okres jego trwania,
- obfitość i źródło.
Wyróżniamy pożytki występujące w okresach:
- wczesnowiosennych - okres ten rozpoczyna się w kwietniu i do tych pożytków zaliczamy takie rośliny jak podbiał pospolity, wierzbę, klon zwyczajny i borówkę czarną. Pożytek ten przygotowuje rodzinę do dalszych zbiorów w latach o cieplej i wczesnej wiośnie.
- pożytki występujące w pełni wiosny - w tym okresie dla gospodarki pasiecznej istotne są rzepak i rzepik ozimy, drzewa owocowe, mniszek pospolity. Najodpowiedniejszą metodą dla pasiek wykorzystujących pożytki wiosenne jest zmiana struktury rodzin przez zastosowanie nalotów, dokonywanych w pierwszych dniach rozpoczęcia się wziątka,
- pożytki okresu wczesnoletniego - zaliczamy tu rośliny takie jak koniczyna biała, chwasty polne, gorczyca polna, rzodkiew - świrzepa, chaber bławatek, mlecz polny, żmijowiec zwyczajny, oset, ostrożeń, wyka ozima i jara, koniczyna szwedzka, oraz lipy (stanowią one zdecydowanie najobfitsze pożytki w całym sezonie),
- pożytki późno letnie- do których zaliczamy lipy, które kwitną od polowy sierpnia, gryka, lucerna, nostrzyk, rzepak jary, koniczyna czerwona, saradela, wierzbówki, bodziszek łąkowy, trendowniak bulwiasty, szałwia, mięta, mikołajek polny. Korzystanie z pożytku późno letniego stanowi nie tylko przedłużenie okresu zbioru miodu w sezonie lecz również dodatkowe źródło pyłku niezbędnego do jesiennego rozwoju rodzin i prawidłowej zimowli. Wpływa on dodatnio na przygotowanie rodzin do następnego sezonu
- pożytki okresu jesiennego - kwitną od polowy sierpnia do września. Rośliny pożytku jesiennego jest niewiele ale najważniejszymi są wrzosowiska, które zajmują bardzo duże powierzchnie (ok, 2 ml ha) do tego okresu zalicza się również rośliny poplonowe np. facelia błękitna, gorczyca biała, oraz mieszanki tych roślin. Aby w pełni wykorzystać ten okres należy dbać o przedłużenie czerwienia, aby wychodzące z komórki pszczoły mogły zastępować zbieraczki, które łatwo przy tak późnych zbiorach giną

-->> POWRÓT

Teksty przygotowane na podstawie skryptu 'Jak założyć pasiekę" Wojewódzkiego Związku Pszczelarzy w Krakowie pod redakcją

W. Kluczewski, A. i S.Staszewscy

ule drewniane producent

Galeria foto

galeria główna

Najnowsze galerie:
kwitnienie akacji
mniszek
wiosenne pożytki
krokusy
3-4 maja w Oleśnicy
pszczoły i przebiśniegi
rośliny miododajne
słoneczniki
pszczoły i onentki
zdjęcia Jerzego Jóźwika
nawłoć
pozostale ...

Giełda internetowa

Produkty pszczele
Matki pszczele, odkłady, rodziny, rójki
Sprzęt pasieczny, usługi
Pozostałe ogłoszenia
Dodaj własne
ogłoszenie

Dla każdego

o miodzie

apiterapia
kuchnia miodowa
miody pitne
słowniczek

Vademecum pszczelarza

Początkujący pszczelarz

Pytania i odpowiedzi
rośliny miododajne
z historii pszczelarstwa
literatura
przepisy prawne
pszczelarstwo w sieci
badania naukowe
marketing i pszczoły

Subskrypcja

Jeżeli chcesz otrzymywac informację o nowościach wpisz swój mail i naciśnij OK

Do góry | O nas |   Reklama u nas | Kontakt z nami | Napisz do nas | Prywatność| Strona główna
2001-2003 (c) intermania.pl